نائبُ المهدی (عج) ، ولی امر مسلمین جهان ، یگانه علمدار پرچم اسلام ناب

محمدی(ص) در ایـن عصر ، حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مدظله) ،

در مورد عموی بزرگوارشان حضرت ابوالفضل العباس (ع) ، فرمودند :

آنطور که از مجموع قراینِ بـه دست می‏آید ، از مردان رزم‏آور غیر از کـودک شش ‏ماهه ، یا

بچه ۱۱ ساله ، اباالفضل العباس (ع) آخـرین کسی است کـه قبل از امام حسین (ع) بـه شهادت

رسیده است؛ و این شهادت هـم باز در راه یک عمل بزرگ یعنی آوردن آب بــرای لب‏تشنگان

خیمه‏هـای ابا عبداللّه الحسین (ع) است.

در زیارات و کلماتی که از ائمه(ع) راجع به اباالفضل العباس (ع) رسیده است ، روی دو جمله

تاکید شده است : یکی بصیرت ، یکی وفا .

بصیرت اباالفضل العبّاس (ع) کجاست ؟ همۀ‏ یاران حسینی ، صاحبان بصیـرت بـودنـد ؛ اما او

بصیرت را بیشتر نشان داد.

در روز تاسوعا وقتی‏ که فرصتی پیدا شد که او خود را از ایـن بلا نجات دهد ؛ یعنی آمدند به

او پیشنهاد تسلیـم و امـان ‏نامـه کـردنـد و گفتنـد ما تــو را امـان مــی‏دهیـم ؛ چنـان بـرخــورد

جوانمردانه ‏ای کرد که دشمن را پشیمان نمود.

گفت: من از حسین جدا شوم ؟! وای بر شما ! اف بر شما و امان‏نامه‏ شما !

نمونـه دیگر بصیرت او، این بـود که به سه نفر از برادرانش هم که با او بودند ، دستور داد

که قبل از او به میـدان بروند و مجاهدت کنند تا اینکه به شهادت رسیدند . می ‏دانید که آن‏ها

چهـار بـرادر از یک مـادر بودنـد : ابالفضل العبّاس (ع) بـرادر بزرگتـر، ˈجعفـرˈ، ˈعبداللهˈ و

 ˈعثمانˈ.

انسان برادرانش را در مقابل چشم خـود برای حسین بن علی (ع) قـربانی کنـد ؛ به فکـر مادر

داغدارش هم نباشد که بگویـد یکی از برادران برود تا اینکه مادرم دلخـوش باشد ؛ بـه فکــر

سرپرستی فرزندان صغیر خودش هم نباشد که در مدینه هستند؛ این همان بصیرت است.

وفاــداری حضرت اباالفضل العبّاس (ع) هم از همه جـا بیشتر در همیـن قضیـه‏ وارد شدن در

شریعه‏ فرات و ننوشیدن آب است.البته نقل معروفی در همۀ‏ دهان ها است که امام حسین(ع)،

حضرت  اباالفضل (ع) را بـرای آوردن آب فـرستاد اما آنچه کـه مـن در نقل های معتبـر مثـل

“ارشاد مفیـد” و “لهوف” ابن طاووس دیدم ، اندکـی با ایـن نقل تفاوت دارد که شاید اهمیت

حادثـه را هـم بیشتر می‏کند.

در این کتاب های معتبر این‏طور نقل شده است که در آن لحظات و ساعت آخر، آن‏قدر بر این

بچـه‏ها و کـودکان ، بـر ایـن دختـران صغیر و بـر اهل حـرم تشنگی فشار آورد کــه خود امام

حسین (ع) و اباالفضل (ع) باهم به طلب آب رفتند.

اباالفضل (ع) تنها نرفت ؛ خود امام حسین (ع) هم با اباالفضل (ع) حرکت کرد و به طرف همان

شریعه‏ فرات شعبه‏ای از نهر فرات که در منطقه بود رفتند، بلکه بتوانند آبی بیاورند.

این دو برادر شجاع و قوی‏پنجه، پشت به پشت هم در میدان جنگ جنگیدند . یکی امام حسین

در سن نزدیک به ۶۰ ‏سالگی است اما از لحاظ قدرت و شجاعت جزو نام‏آوران بی‏نظیر است.

دیگری هم برادر جوان سی‏وچند ساله‏اش اباالفضل العباس(ع) است،با آن خصوصیاتی که همه

او را شناخته‏اند.

این دو برادر، دوش‏به‏دوش هم، گاهی پشت به پشت هم ، در وسط دریای دشمن، صف لشکر

را می‏شکافنـد . بـرای اینکه خـودشان را به آب فرات برسانند ، بلکه بتوانند آبی بیاورند . در

اثنای این جنگِ سخت است کـه ناگهان امام حسین (ع) احساس میکند دشمن بین او وبرادرش

عباس (ع) فاصله انداخته است.

در همین زمان است که اباالفضل (ع) به آب نزدیک‏تر شده و خودش را به لب آب می‏رساند.

آن‏طور که نقل مـی‏کنند ، او مشک آب را پر می‏کند که برای خیمه‏ها ببرد.در اینجا هر انسانی

به خود حـق مـی‏ دهد که یک‏ مشت آب هـم بـه لب های تشنه‏ خودش بـرساند امـا او در اینجا

وفاداری خویش را نشان داد.

اباالفضل العباس (ع) وقتی‏ که آب را برداشت ، تا چشمش به آب افتاد، ˈفذکر عطش الحسینˈ؛

به یاد لب های تشنه امام حسین (ع) ، شاید به یاد فـریادهای العطش دختران و کودکان ، شاید

به یاد گریه‏ عطشناک علی اصغر(ع) افتاد و دلش نیامد که آب را بنوشد.آب را روی آب ریخت

و بیرون آمد.

در ایـن بیرون آمدن است که آن حـوادث رخ مـی‏ دهـد و امام حسین (ع) ناگهان صـدای بـرادر

را می‏شنود که از وسط لشکر فریاد زد “یا اخا ادرک اخاک".

 بخشی از بیانات امام خامنه ای (مدظله) در خطبه‏های نماز جمعه‏ تهران‏ در ۲۶ فروردین سال ۱۳۷۹