توجه به کالای داخلی و استفاده از آن، از زمان پیامبران و معصومین مطرح بوده و تنها راهکار برون رفت از حمایت از کالای داخی خود را استفاده از کالای تولید داخل میهن خود می دانستند و این ساسیت را عامل رفع بیکاری کارگران مطرح می کردند.

 امام صادق(ع) در حدیثی می‌ فرماید: امیرالمومنین امام علی(ع) همواره می فرمودند: مادامی که این امت لباس بیگانه نپوشند و غذاهای آنان را استفاده نکنند همواره در خیر خواهند بود و هنگامی که چنین کنند خداوند آنان را ذلیل خواهد کرد. (برقی، 1416 ق، 2/178)

در اینجا مقصود از لباس بیگانه، لباس غیر مسلمان است که به معارف الهی اعتقاد نداشته باشد. تأ کید امیرالمومنین در اینجا بر این است که وابستگی در مصرف به بیگانگان امر مذمومی است و امت اسلامی هرگز نباید در پوشاک و خوراک خود به بیگانه نیازمند باشد و در صورت چنین نیازی جامعه اسلامی ذلیل خواهد بود. وقتی استفاده از پوشاک و خوراک بیگانه امر مذمومی تلقی می گردد، خرید و فروش این اجناس در بازار اسلامی نیز بدون تردید مذموم است.

امام باقر(ع) نیز در این باره می فرماید: خداوند به پیامبری از پیامبران وحی فرمود که به قومت بگو: لباس دشمنان مرا نپوشید و غذای آنان را نخورند و به شکل آنان ظاهر نشوند که در آن صورت همانند آنها دشمن من خواهند بود. (بروجردی، 1418 ق، 23/276)

 از جنبه اجتماعی فرهنگی نیز، نوعی تبلیغ عملی و ترویج فرهنگ بیگانه و تهدیدی برای اصالت های فرهنگی و حتی دینی در جامعه به شمار می رود به ویژه آنکه الگوپذیری در مصرف، ناخواسته الگوپذیری در اخلاق و رفتار را نیز در پی خواهد داشت(ایروانی،1384 : 287).